توسعه یک متدولوژی جهت طراحی کیفیت جامع با رویکرد استراتژیک مطالعه موردی: شرکت طراحی مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو

در سال های اخیر، مدیریت روابط میان طراحی و فعالیت های دیگر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. هماهنگی موثر میان این حوزه ها در راستای اثربخشی سازمان حیاتی است. وضعیت ایده آل، ارتباط مستمر میان واحدهای وظیفه ای با بهره گیری از کانال های ارتباطی توسعه یافته است. در این پژوهش با استفاده از چارچوب تدوین استراتژی bsq با رویکرد فازی، استراتژی مطلوب طراحی همزمان برای امور طراحی محصول شرکت ساپکو انتخاب می گردد. مهمترین نوآوری تحقیق، بکارگیری تحلیل پوششی داده ها با رویکرد فازی در گسترش کارکرد کیفیت دوگان جهت تعیین اهمیت نسبی هر یک از عوامل داخلی در تحقق استراتژی های طراحی همزمان می باشد. لذا، مدل ارائه شده در این تحقیق می تواند به عنوان الگویی نوین در انتخاب استراتژی ها و عوامل داخلی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین در واحد طراحی مورد پژوهش، اهمیت نسبی هر یک از عوامل غیر مالی در تحقق عوامل مالی با استفاده از رویکرد پیشنهادی تعیین می گردد. سپس میزان همسویی هر یک از استراتژی های وظیفه ای طراحی با استراتژی های کسب و کار تبیین خواهد گردید. نتایج این پژوهش می بایست مبنایی برای شرکت ها در ارزیابی استراتژی های طراحی همزمان و همچنین یک مرجع برای آنها برای تقویت قابلیت های همزمانشان باشد. گزارش های بسیار کمی از استفاده مداوم طراحی همزمان به عنوان یک فرآیند در حال استراتژیک در یک سازمان وجود دارد. هدف این پژوهش، کمک به پیاده سازی راهکارهای طراحی همزمان می باشد.